ویزای شنگن
معاهده شنگن” قراردادی است که در ۱۴ ژوئن سال ۱۹۸۵ میلادی جهت ورود آزاد ساکنین کشورهای اروپایی بدون نیاز به ویزا و کاهش مشکلات رفت و آمد آنها از جمله برچیده شدن مرزها و ایستگاههای بازرسی مرزی، درعرشه کشتی “پرنسس ماری آسترید” روی رودخانه “ماسل” نزدیک شهری به نام “شنگن” در لوکزامبورگ – مرز بین فرانسه و آلمان – به امضای ۵ کشور آلمان، فرانسه، هلند، بلژیک و لوکزامبورگ رسید و در ۳ اکتبر سال ۱۹۹۰ میلادی پس از اتحاد آلمان شرقی و غربی، مجددا با امضای آلمان متحد تکمیل گردید.
ویزای شنگن می‌تواند توسط هر کدام از کشورهای واقع در منطقه‌ی شینگن صادر شود، به دارنده اجازه می‌دهد در بازه‌ی زمانی مشخص، آزادانه و بدون محدودیت به همه‌ی کشورهای اتحادیه اروپا که عضو پیمان شینگن هستند و همین‌طور کشورهای EFTA عضو پیمان شینگن سفر کرده یا از آنها عبور کند. متقاضی ورود به حوزه شنگن می تواند از یکی از کشورهای فوق ویزا دریافت کند و پس از آن مطابق تاریخ اعتبار ویزا و قوانین موجود در کل محدوده شنگن سفر نماید. ورود مسافر باید به کشور صادر کننده ویزا و بیشترین مدت اقامت وی نیز در آن کشور باشد.
بر اساس نوع و ماهیت سفر، سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های کشورهای شینگن سه نوع ویزا صادر می‌کنند:
۱. ویزای عادی (Uniform) شینگن که توسط هر کدام از کشورهای عضو پیمان شینگن صادر می‌شود و دارنده‌ی آن در بازه‌ی زمانی محدود (حداکثر ۹۰ روز) مجاز به اقامت یا عبور از کل منطقه‌ی شینگن است. ویزای عادی شینگن فقط با فاصله‌ی زمانی ۶ ماه از آخرین ورود به کشورهای شینگن صادر می‌شود.
۲. ویزای محدود (Limited) شینگن که در محدوده‌های خاصی اعتبار دارد و دارنده‌ی آن می‌تواند فقط به کشور صادر کننده‌ی ویزا یا در شرایط خاص به کشورهای دیگری که در هنگام درخواست ویزا نام آنها را به صورت مشخص ذکر کرده، مسافرت کند.
۳. ویزای ملی (national) شینگن که به دارنده اجازه می‌دهد با هدف تحصیل، کار یا اقامت دائم به یکی از کشورهای شینگن وارد شود.
با در نظر گرفتن اهداف سفر، ویزای عادی شینگن به چهار نوع C، B، A و D تقسیم می‌شود.
۱. ویزای شینگن عادی نوع A، ویزای ترانزیت (Transit) است و دارنده‌ی آن می‌تواند در محدوده‌ی بین‌المللی فرودگاه‌های منطقه‌ی شینگن تردد کند ولی اجازه ورود به کشورهای شینگن را ندارد. این نوع ویزا که با نام ویزای ترانزیت فرودگاهی نیز شناخته می‌شود، برای مسافرهایی مناسب است که مبدأ و مقصدشان هیچ‌کدام از کشورهای شینگن نیست ولی مجبورند پرواز خود را در یکی از فرودگاه‌های منطقه‌ی شینگن تعویض کنند.
۲. ویزای شینگن عادی نوع B نیز نوعی ویزای ترانزیت است که دارنده‌ی آن می‌تواند به وسیله‌ی خودروی شخصی، اتوبوس و هواپیمای شخصی به مقصد یک کشور غیر شینگن، در حداکثر ۵ روز از چند کشور شینگن عبور کند.
۳. ویزای شینگن عادی نوع C نوعی ویزای کوتاه‌مدت است که به کمک آن می‌توان در یک بازه‌ی زمانی مشخص در کشورهای شینگن اقامت کرد.
۴. ویزای طولانی‌مدت شینگن یا ویزای نوع D،
مدارک موردنیاز برای درخواست ویزا باید حتما توسط خود متقاضی و در جریان مصاحبه حضوری به سفارت یا کنسولگری ارائه شود.
با وجود اینکه بررسی و تائید ویزا فقط به ۲۴ تا ۴۸ ساعت زمان نیاز دارد ولی درواقع روال دریافت پاسخ توسط متقاضی وقت بسیار بیشتری می‌گیرد که معمولا ۱۴ روز و برای بعضی از کشورهای سخت‌گیر ۲۱ روز است.
